Angst voor het slapen

Mijn kleinkinderen komen logeren. Ergens anders slapen dan thuis, dat is voor kinderen vooral spannend als het avond wordt. 

Als ze net onder de dekens liggen, gaat de jongste plots weer rechtop zitten en zegt: ‘Oma, ik ben bang.’

‘Ik ook’, vult de ander aan.

Ik laat hun woorden even inwerken en antwoord dan: ‘Weten jullie wat? Geven jullie jullie angst maar aan mij.’ 

Vier oogjes kijken me verwonderd aan.

‘Maar oma, dan heb jij onze angst’, reageert de oudste. 

‘Ja’, zeg ik, ‘en ik geef jullie angst aan mijn lichtje. Die weet er wel raad mee. Die lost de angst op.’ 

Nu kijken ze me met tevreden blikken aan. De spanning zakt, ontspanning treedt in. Ze gaan lekker liggen met ieder hun knuffel in hun armen. Ik zet een rustgevend muziekje aan: zachte, harmonieuze pianoklanken wiegen hen langzaam in slaap. In stilte werkt in mij het lichtje, dat hun angsten oplost.